Joepie, een beetje uitslapen! Toch tot 8 u 20' tenminste. Mag ook eens, het is ten slotte vakantie.
Door het tijdsverschil onderweg gaan we ook nog eens een uur winnen.
Het is al ruim 10 u wanneer we met een volle tank aan de rit beginnen.
Wat is dat in de verte? Een rondpunt zowaar. En niet één maar 4 op een rij. Dat is een rariteit in de USA. Ze plaatsen er dan ook voldoende bordjes bij om goed duidelijk te maken hoe zoiets werkt.
Highway 2 loopt voor Libby door een vallei waarin veel meren/meertjes liggen. Over een afstand van 20 mijl kom je langs 18 meren. Deze vormen het Thompson Chain of Lakes State Park. Spijtig genoeg heb je maar toegang tot enkele meren. Veel oevers zijn privé terrein met overal bordjes 'No Trespassing'
Blijkbaar is het de gewoonte hier om speciale reclame borden te plaatsen. Alles op een hoge paal.
Net na het stadje liggen de Kootenai Falls. Het is eigenlijk meer een aaneensluiting van kleine watervallen. Op deze plaats heeft men een touwbrug over de Kootenai River geplaatst, de Swinging Bridge. Vanaf de parkeerplaats loopt er een pad heen, 800 m (enkel).
Je wandelt door een bos over een dalend pad. Onderweg steek je via een andere brug de treinsporen over. Afdalen van deze brug is met 64 trappen.
Het laaste stuk wandel je langs de Kootenai River en zie je de brug al liggen.
Er mogen maar 5 personen tegelijkertijd op de brug. Maar eenmaal erop, wooow. Wel niets voor mensen met hoogtevrees denk ik.
Vanaf de brug zie je een deel van de watervallen.
Ook vanaf het pad kan je stukken van de watervallen zien.
Als de heenweg enkel dalen is dan is de terugweg natuurlijk enkel klimmen.
Op aanraden van de bardame van gisteren rijden we nog even tot Bull Lake maar dat vinden we eigenlijk niet zo mooi.
Verderop komen we in alweer een nieuwe staat (voor deze reis toch, we waren al eerder in Idaho).
Bij Bonners Ferry bezoeken we het Kootenai National Wildlife Refuge.
Eerst wandelen we naar Myrtle Falls. Na 400 m ben je bij de waterval, wel de hele tijd klimmen.
Rondom het Refuge loopt een gravel weg. We hopen er wat wildlife te kunnen spotten.
En dat lukt aardig, minder dan we verwacht hadden wel.
Hieronder: blauwe reigers, ganzen, eendjes, ree, pronghorns.
De watervogels zijn moeilijk te zien omdat het gras overal erg hoog is en we bijna nergens het water kunnen zien.
Op weg terug naar de hoofdweg zien we nog enkele visarenden (osprey) en een valkje.
Tegen 18 u zijn we bij ons hotel in Ponderay.
Geen aanrader deze keer (totaal anders dan in Glendive).
We willen iets gaan eten bij het Lake Pend Oreille even verderop in Sandpoint maar het is ontzettend druk hier. Een beetje als in een badplaats. Nergens parkeerplaats te vinden dus terug naar Ponderay.
Keuze valt op Sweet Lou's, een restaurant/sportsbar waar we uitstekend eten geserveerd krijgen.
Afgelegde km: 373 km
Het weer: 28° en zonnig
Hotel: Days Inn Sandpoint - Ponderay
Geen opmerkingen:
Een reactie posten