De wekker loopt om 6 u 30' af. We willen vroeg vertrekken want het wordt weer bakken vandaag.
Om 8 u 30' zijn we in Makoshika State Park. Het visitor center is nog gesloten dus we steken het inkomgeld in een enveloppe. Een flap kan je afscheuren en dit stukje leg je op je dashboard.
De zonnecrème wordt weer bovengehaald en we nemen weer elk een liter water mee.
Eerste wandeling van de dag : Diane Gabriel Trail (een rondje van 2.4 km)
Je wandelt door een geul en langs badlands naar een hoger gelegen punt.
Hoogtepunt (?!) van het pad is een fossiel bot van een Hadrosaur (soort dino) dat nog in de wand zit. Door erosie komen fossielen vrij te liggen. De hele omgeving hier is een schatkamer van fossielen.
Nu hadden we er ons toch ietsje meer van voorgesteld.
Hier zie je het bot, onderaan links op de foto (een wervel in een stuk rodere steen)
Het uitzicht van boven is dan weer wel de moeite waard.
Deze badlands bestaan uit een mengeling van vulkanische as en zand. Erg poreus. Zelfs als je er over veeg korrelt het af.
Ietsje verderop ligt het Cap Rock Nature Trail (rondje van 800 m).
Via een aantal steile trappen daal je af tot tussen de badlands. De temperatuur loopt aardig op.
Het poreuze deel is geërodeerd en de harde steen vormt een brug.
Een eind verder ligt het derde officiële pad van dit park. Het Kinney Coulee Trail (rondje van 1.6 km)
Ook bij dit pad daal je eerst zo'n 90 hoogtemeters half door een bosje. Daarna is het een rondje dat tussen de badlands en door een droogstaande bedding gaat.
Het geeft ons een beetje het Badlands-meets-Jurassic Park gevoel. Dit komt wellicht omdat er meer begroeiing is.
Het begin was 90 m dalen, awel nu mogen we dus die 90 m weer klimmen. Ondertussen is het 34°, er staat geen wind en je loopt over zand. Ik ben plots heel blij dat we vroeger opgestaan zijn.
Eenmaal boven bekomen we een beetje in een plekje schaduw.
We verlaten het park tegen 11u30', doen nog een tankstop in Glendive en beginnen aan de rit.
Het is nog een heel eind rijden.
In Miles City halen we eten uit bij McDonalds. We zullen al rijdend eten, of toch een stukje, want even verderop ligt een rest area. Hier kun je even pauzeren, er zijn toiletten, picknick tafels. En deze heeft ook een mooi uitzicht, de Yellowstone River. Er vliegt een Amerikaanse zeearend maar we zijn net te laat om hem op de foto te hebben.
Rond 15 u komen we aan bij Little Bighorn Battlefield National Monument.
Op deze plaats versloegen de indianen op 25 en 26 juni 1876 de 7de cavalerie van Custer.
Deze laatste dacht een groepje indiaanse krijgers op weg naar klein indianendorpje aan te vallen en verdeelde zijn compagnieën in 3 groepen. Hijzelf en Reno zouden elk van een andere kant het dorp aanvallen. Benteen ging verderop verkennen.
Maar er waren geen 40 krijgers maar meer dan 2000 krijgers in de buurt.
De compagnieën onder leiding van Custer werden omsingeld. Ze trokken zich terug op een heuvel maar kwamen allemaal om.
Ook de compagnieën van Reno en Benteen werden aangevallen. Zij konden zich nog terug samenvoegen en terugtrekken op een heuvel. Ze slaagden erin zich in te graven en te verdedigen.
In totaal sneuvelden er 268 soldaten.
Hun resten werden aanvankelijk op de plaats waar ze gesneuveld waren begraven maar later werden velen in een gezamenlijk graf gelegd, in de basis van dit monument.
Elke witte marker duidt de plaats aan waar één van Custer zijn mannen sneuvelde. De marker met de donkere aanduiding is de plaats waar Custer stierf.
Zicht op de heuvels (in de verte) waar Reno en Benteen zich verdedigden.
(Je kan tot bij die heuvels rijden maar dat doen we niet want we bezoeken liever het visitor center)
Het winnen van de Battle of the Little Bighorn was een laatste overwining van de Indianen op het US leger. Daarna werden ze nog harder aangepakt en uiteindelijk allemaal in reservaten ondergebracht.
Onderaan Last Stand Hill ligt een militair kerkhof. Enkele van de gesneuvelden van de slag liggen hier begraven maar ook slachtoffers (militairen maar ook burgers) van andere gevechten die in de buurt plaatsvonden.
We doen nog een stop in de Custer Battlefield Trading Post.
Op weg naar Sheridan zien we mega dikke regenwolken. Maar wij houden het droog.
We waren in Montana aangenaam verrast door de maximum snelheid.
's Avonds doen we het weer rustig aan. Eten doen we aan de overkant van de straat. Ik doe een lading was en we gaan nog even naar de Walmart want we zitten bijna door onze voorraad water. We hadden nochtans 32 halve litertjes gekocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten